Over het Joods Lyceum en zijn leerlingen kan een boek worden geschreven. Misschien doe ik dat nog eens. Een boek over de ervaringen van de tieners van deze school, van het begin tot het eind. Een boek waarin de tijden over elkaar heen schuiven: terwijl de leerlingen van het Joods Lyceum nog onwetend in de klas zaten, waren ijverige ambtenaren al bezig met het uittypen van hun namen. Terwijl de leerlingen zich verheugden op een middagje ijsvrij, werd op de Wannsee-conferentie vergaderd over hun lot. Terwijl Carry nog een laatste keer naar school ging, was haar vriend Max al vergast. In de woorden van Jacques Presser, docent aan het Joods Lyceum in Amsterdam:
Alleen al hun aller ervaringen zouden misschien een klein boek wettigen; het is al meer in deze bladzijden uitgesproken. Misschien wordt het nog eens geschreven, al is het hem nog niet duidelijk, hoe. Het moet door iemand gebeuren, die niet alleen het met effect geladen detail verwerken kan, maar ook, vooral ook het gewone, het platvloers-alledaagse. (…) Misschien schrijft iemand toch nog eens dat kleine boek. Over de Joodse kinderen van toen.
Jacques Presser, Ondergang
De eerste zin weet ik al: Het begon met een brief. Maar eerst komt er een online museum over de geschiedenis van het Joods Lyceum. Hieronder staat de geschiedenis van deze oorlogsschool heel in het kort: de oprichting van de school, de gebouwen en locaties, algemene informatie over leerlingenpopulatie, en iets over het schoolleven en de deportaties.
Lees meer: Oprichting, gebouw, locatie, leerlingen, deportaties
